W. Reginald Bray

Dacht ik dat een Amerikaanse novel die ik gisteren in de Hazenstraat vond het laatste boek zou zijn dat in 2010 in mijn bezit zou komen, ik nam A Taste For Honey van H.F. Heard mee uit een doos met oude boeken vanwege de mooie omslag, vond ik vanmiddag ‘The Englishman Who Posted Himself and Other Curious Objects’ over de activiteiten van W. Reginald Bray (1879-1939) op het Spui bij een Amerikaanse boekwinkel. In 1898 kocht Bray een exemplaar van de Post Office Guide, en na nauwkeurige bestudering van de regels en voorschriften van de Britse post autoriteiten besloot hij deze regels op de proef te stellen door ze letterlijk uit te voeren. Hij verzond – uiteraard oningepakt - een bowlerhat, een konijnenschedel, een fietspomp, uien, zeewier, zijn fox terriër en uiteindelijk zich zelf, waarmee hij de benaming ‘The Human Letter’ kreeg. Daarnaast hiel hij zich bezig met het bezig houden van de postbode in de straat door het verzenden van enveloppen met rebussen, opgeplakte sigarettenplaatjes, of door een postkaart van een vuurtoren vanuit zijn woonplaats ten noorden van London naar de vuurtorenwachter te sturen, door naast de afbeelding een postzegel te plakken en de woorden ‘to the keeper’. In het boek staan veel van de poststukken afgebeeld.
Naast het verzenden van poststukken was Bray een vervent verzamelaar van handtekeningen, uit zijn collectie is een greep gedaan, voornamelijk van afwijzende brieven ondertekent door secretarissen van staatshoofden. Veelal zond Bray de bedelbrief aan de bekende persoon door een sigarettenplaatje op de brief te plakken, waarnaast hij de woonplaats van de afgebeelde persoon schreef, of in enkele gevallen de geografische plaatsbepaling in noorder breedte en wester lengte. Doordat hij veel van deze stukken retour kreeg zijn ze bijeen gebleven, en nu ook in dit erg mooi vormgegeven boek opgenomen.


B.D.
Régent de Navigation Épigéenne (tevens voormalig postbode en uitgever van het tijdschrift 'Verkeerd Bezorgd' - waarvan alleen een nummer is uitgekomen)



The Englishman Who Posted Himself and Other Curious Objects
John Tingey
ISBN 9781568988726
Publication date 11/15/2010
6 x 9 inches (15.2 x 22.9 cm), Hardcover
176 pages, 130 color illustrations, 16 b/w illustrations

Cravans

Met de Publishers Weekly uit 1913 in de hand op weg naar het geboortedorp van de eerste echtgenote van Fabian A. Lloyd. Na een lange autotocht, nacht in een hotel in de Parijse Rue Delambre waar Lloyd in 1910 verbleef, wel plaquettes voor Gaugin en Breton, niet voor de boxer-dichter. Naar het zuiden, autoroute, verder over b-wegen, langs borden met advertenties voor Cognac en Pineau des Charentes komen we aan in Cravans in de Charente-Maritime, een dorp met een kerk, begraafplaats, monument voor de gevallenen uit de eerste wereldoorlog met enkele zwaar kaliber obussen er om heen en een bakker. Het café lijkt al jaren gesloten, in de Mairie annex Salle de Fetes draait de film Arthur III – een enkele avond, twee weken geleden. De openbare bibliotheek heeft bij de bakker een advertentie uithangen dat zij kinderboeken hebben en literatuur voor bejaarden, geen Cravan in de kast, zo lijkt het. Er naast een affiche voor de opsporing van een verloren kat, lijkt op een Siamees. Op het aangeharkte kerkhof geen graf voor ene F. Lloyd of A. Cravan, ook geen praalgraf voor de familie Bouchet – de zuil voor de gevallenen uit 1914-1918 bevat geen bruikbare namen. Renee Bouchet is hier geboren, zal ze er met Arthur een keer langs geweest zijn? 14 juli 1912, een bokswedstrijd onder de vrijheidsboom? Er loopt een riviertje door het dorp, te klein om in te zwemmen. Wel een half zebrapad, een deur op de 2 ½ de etage zonder trap er naar toe, en een indrukwekkende Mairie, maar die is pas in 1938 gebouwd.

B.D.


Foto's: Roel van Timmeren

Pons

Next to the road, leaving the town of Pons, just beyond the railway track, there is a nice ensemble of naive sculptures made from old radios. TV-sets and pipes, interesting poetry hanging around, all painted blue, looking into the garden, one can see other small buildings.


B.D.

Foto's: Roel van Timmeren

Rue d'Archiac
17800, Pons, Charente-Maritime, France

Arbre de la Liberté

Arbre de la Liberté a Cravans planté en 1848

(Source : Pré-inventaire des richesses naturelles de Charente Maritime)

Arbre de la liberté planté en 1797 à Bayeux

LICEY SUR VINGEANNE arbre de la Liberté planté sous Henri IV























Nous cherchons les arbres de la liberté de 1871, 1830, 1968 etc etc.






























Blida-place darmes début du XX siécle

Avant la construction du kiosque à musique, on érigeait des kiosques en bois à l'occasion de la fête des fleurs.
Le palmier de la place d'armes était pour les Français "l'arbre de la liberté" planté en 1871 au lendemain de la proclamation de la III ème république.
les Blidéens virent le 5 mars 1947, au matin, leur vieux palmier décapité, suite au vent violent de la veille.

Cura 1

dinsdag 23 januari 2007

Subject: RE: het is dan ook een lastige vraag ...


Hoi S.,

Afgelopen week sprak op de universiteit een oud premier over integriteit. Stond de volgende dag een heel boze roti verkoper op de gang van de faculteit, hoe we het in ons hoofd haalden een politicus hierover te laten spreken die zelf enkele jaren terug als premier een multinational met subsidie heeft binnen gehaald, en nu voor dit bedrijf werkt.

Als het land ook geen loon meer gaat betalen zal ik snel in het vliegtuig naar nederland zitten, misschien kan je je ogen alvast openhouden voor een mogelijke baan.

Maar het kan nog mooier, kort verslag van de gebeurtenissen gisteravond

Gisteravond mochten wij in een nabij ons appartement gelegen Chinees restaurant deelnemen aan de jaarlijkse vergadering van de vereniging van eigenaren, dat alles met een mooie machtiging die onze verhuurder voor ons schreef. Het was een goed georganiseerde vergadering: de voorzitter gaf het woord aan de administrateur, die daarna aan het woord bleef. De voorzitter kon verder vooral nog voor zijn dubbele martini met ijs interesseren, om aan het eind van de avond de zitting te sluiten.

De agenda was mooi opgemaakt en vormgegeven, eerst werd de begroting voor volgend jaar goed gekeurd, waarna alle mogelijke kostenposten uit en te na werden besproken, maar dat had geen invloed meer op de reeds vastgestelde begroting. De agenda punten werden in de volgorde 2, 6, 7, 4, 3, en 5 besproken, waarbij de administrateur een toelichting gaf. De toelichting was veelal dat er een fout in een berekening was geslopen of zo.

Mooi was haar opmerking dat er nieuwe pompen moesten komen omdat al jaren een maal per maand illegaal de beerput van huizenblok B in de knoek achter de gebouwen werd gestort. Er was jammer genoeg geen reservering op de begroting voor een mogelijke boete. De bewoner die last had van de stank van deze lozing mocht als tegenbod zijn illegaal gebouwde veranda behouden, en hoefde de ramen die hij in zijn stulpje had gemaakt niet weer dicht te metselen. Want we waren op Curaçao en daar was toch de charme dat niet alles volgens de regeltjes gaat.

Toen kwam ons lekkende dak aan de orde. Dit lekt al drie jaar, als gevolg van constructiefouten, maar het lukt maar niet het dak dicht te krijgen.
Onze buurman had als gevolg van deze bouwfouten twee maal een rivier in zijn huis, met bijbehorende schade. Daarvoor is de Vereniging van eigenaren natuurlijk verzekerd. Alleen wil de verzekering niet uitkeren als er schade is als gevolg van nalatig onderhoud. De administrateur redeneerde dat als de verzekeraar van de VvE niet wil betalen, de VvE dus niet aansprakelijk is.
Als de buurman zijn mond zou houden, wilde zij hem wel 500 gulden geven, maar dan moest hij op de vergadering zich niet roeren.

De arme man zei wel wat, waarna de administrateur in een warboel van argumenten ontstak, eindigende met ‘en het staat in de wet !’. nu is de administrateur ook jurist, zelfs advocaat, dus die zullen het wel weten.

Alleen meende ik dat ik het iets beter wist. Ik leg iets uit over de aansprakelijkheid van de bezitter (de VvE) voor gebrekkige opstallen. Tja, die is aansprakelijk, en moet dus bepaalde soorten schade vergoeden, en ook de schade aan de meubeltjes van de buur (die als lid van de VvE 1/49 ste van zijn eigen schade zal moeten dragen) – en dat er misschien iets mis is met de begroting van de hoogte van de schade, maar dit heeft niets van doen met de aansprakelijkheid van de VvE. Toen iets later een mooi wetboek op tafel lag en ik de advocaat vroeg even met de artikelen (het staat in de wet !) haar argumenten te onderbouwen zat er alleen een angstig bleek gezicht de zaal in te kijken. Terug naar de zulo zou ik zeggen. Arme mensen die door zo een amateur moeten worden bijgestaan.

Het was een mooie avond.

groet, Bastiaan

Reusel 1966

De in het zuiden van Noord-Brabant, tegen de Belgische grens gelegen gemeente Reusel, tegenwoordig samengegaan met de buurplaats Mierden in de gemeente Reusel-De Mierden heeft bij de gemeentelijke verkiezingen in 1966 een OUPOLPOT waardig experiment uitgevoerd.

Op 1 juni dat jaar vonden in heel Nederland verkiezingen voor de gemeenteraad plaats. De lokale bevolking onder leiding van de standsorganisaties en verenigingen wil in de maalstroom van democratiseringsdrang komen tot één kandidatenlijst voor de gemeenteraad van Reusel. Voor deze ene kandidatenlijst werden twintig persoenen geselecteerd. Alleen uit de beroepsaanduiding van de kandidaten zou misschien een politieke voorkeur opgemaakt kunnen worden, naast negen ‘arbeiders’ stonden zes ‘landbouwers’ op de lijst. Nu moest op de kandidatenlijst een volgorde aangebracht worden. Om de lijst op democratische wijze op te stellen werd een voorverkiezingsronde gehouden, om de zogenaamde ‘groslijst’ vast te stellen. Het formulier dat hiervoor gebruikt werd moest iedere rangorde tussen de kandidaten vermijden. Daartoe werden alle vakjes die met een potlood rood gemaakt moesten worden in een cirkel geplaatst, en de namen van de kandidaten er naast, als de zonnestralen op een kindertekening. De stemming voor de groslijst vond op 27 maart 1966 plaats. De meeste stemmen behaalde Alfred Gevers, meesterknecht in een sigarenfabriek: 1178. Hij kwam hiermee op de eerste plaatst te staan voor de kieslijst van de gemeenteraadsverkiezingen.



Nu was het afwachten of er een tweede op derde groep zich zou aanmelden voor de gemeenteraadsverkiezingen, zo niet, dan zouden de eerste 11 personen van de gezamenlijke lijst in de raad komen. De laatste dag van het indienen van de kandidaatsstelling voor de verkiezingen, 19 april, ging voorbij zonder dat een tweede lijst werd ingediend. Hiermee werden de officiële verkiezingen van 1 juni feitelijk overbodig, de eerste elf personen van de gezamenlijke lijst werden automatisch lid van de gemeenteraad van Reusel en de ronde lijst had zijn werk gedaan.


B.D.
Régent de Navigation Épigéenne